“Ik kom uit een heel christelijke bubbel,” vertelt Anniek van Ravenhorst (24). “School, koor, vakanties, alles draaide om geloof. En dat vond ik eigenlijk altijd fijn.” Tijdens een zomervakantie bij camping de Betteld ontdekte ze dat geloven nog dieper kon gaan dan ze kende. “De oprechtheid waarmee mensen daar zongen en God aanbaden, heeft me toen echt geraakt. Dat was het begin van mijn eigen wandel met God.”
Toen ze na haar middelbare school naar Tilburg verhuisde en zich aansloot bij Navigators Studentenvereniging Tilburg (N.S.T.), ontdekte Anniek dat geloven bij een studentenvereniging een heel andere dynamiek had. “Ik zat nog steeds in een christelijke omgeving bij N.S.T., maar het voelde anders. Er waren zoveel verschillende manieren om te geloven, en daar kwam ook nog een studentencultuur bij die ik niet kende. Dat was wennen.”
Door stress en drukte tijdens haar studententijd raakte ze zichzelf een beetje kwijt. “Ik had te veel hooi op mijn vork genomen. Mijn studie liep uit en daardoor had ik ineens meer tijd, maar ik wist niet wat ik ermee moest. Ik wilde iets zinvols doen. Eerst zocht ik nog naar bestuursjaren bij verschillende verenigingen, maar ik voelde dat dit niet de juiste keuze was voor mij. Ik zocht iets dat paste bij mijn verlangen naar zingeving en geloof.” Via haar mentor hoorde Anniek over Naventure. “De praktische zaken, zoals de tijdsbesteding en locatie, vond ik nog vaag, maar daar heb ik met de trainers over gebeld en gemaild. Over de inhoud voelde ik meteen: dit is goed. Bij dingen die kloppen, weet ik het vaak snel.”
En zo begint ze. De donderdagse trainingsdagen werden een hoogtepunt in Annieks week. “De dag begon eigenlijk al op Utrecht Centraal. Daar zag ik de andere deelnemers en gaven we elkaar even een knuffel. Dat warme welkom, daar keek ik echt naar uit. Eén van de eerste lessen die ik leerde was dat we de dag begonnen met storingen delen: kleine en grote dingen die je bezighouden. Dat hielp me om opener te worden en echt te delen wat er in me omging.” Naast de theorie waar de trainers op ingaan, leert Anniek ook hoe ze geestelijk leiderschap kan geven door een opening te verzorgen voor de groep. Er is veel ruimte voor oefeningen en interactieve verwerkingsvormen.
Sommige oefeningen staan haar nog helder voor de geest. Zoals de keer dat ze letterlijk moest leren vallen. “We stonden op een tafel en moesten achterover in de armen van de groep vallen. Ik had gezien dat het goed ging bij anderen en er was duidelijke uitleg over hoe je elkaar op een bepaalde manier stevig kon vasthouden, maar ik bleef als vastgelijmd staan. Toch liet ik me na lang twijfelen vallen. Dat leerde me dat ik de controle soms los mag laten.”
'Ik maakte na Naventure andere keuzes'
Wat Anniek vooral meeneemt uit Naventure is dat discipelschap en Gods koninkrijk niet één vorm heeft. “Ik dacht altijd dat je bijvoorbeeld evangelist moest worden om in het koninkrijk bij te dragen, maar ik ontdekte dat Gods koninkrijk net zo veelkleurig is als mensen zelf zijn. Dat gaf mij ruimte om te zoeken naar mijn eigen plek.” Het veranderde haar keuzes. “Ik maakte na Naventure andere keuzes over waar ik woonde, de mensen om me heen en mijn master. Ik koos een master die beter past bij hoe ik ben en bij de twee dingen waar ik energie van krijg: onderwijs geven over God volgen en mensen helpen groeien en ontwikkelen waar ze goed in zijn.”
Als ze terugkijkt, kwam tijdens Naventure Matteüs 6 vaak bij haar omhoog. “Achteraf zie ik hoe het trainingsjaar en de keuzes die daardoor maakte een vervulling was van Matteüs 6:33. Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.”
