Ontdek Navigators

Doe mee

Over Ons

De Muskathlon: een sprong in het onbekende

Tijdens een jongerenkerkdienst in de Kruiskerk in Nijkerk werd een oproep gedaan: wie wilde mee op een Muskathlon naar Ghana? “Ik stak mijn hand op, maar dacht ook: dit past helemaal niet in mijn drukke jaar.” Vertelt Maria van Middelkoop (19). Tijdens het koffiedrinken na de dienst sprak de jeugdwerker haar aan: “Dit is echt iets voor jou.” Nog voordat ze kon antwoorden, zei iemand van de Muskathlon: “Het valt in de herfstvakantie.” En toen was er eigenlijk geen excuus meer.

 

Thuis waren haar ouders sceptisch. “Ik was 17 en moest een jaar lang trainen, 10.000 euro ophalen en helemaal naar Ghana. Mijn vader somde alle verantwoordelijkheden op en vroeg: ‘Wil je dit écht?’” Bij thuiskomst van de voorlichtingsavond zat haar moeder op de bank. “En, hoe was het?” vroeg ze. Haar vader antwoordde: “We gaan Maria inschrijven.”

 

De reis naar een andere wereld

De voorbereiding was intensief: een sportkeuring, een visum met eindeloze papierwinkel, en het besef dat Ghana geen eenvoudige bestemming was. “Ze vroegen hoe lang ik was, hoeveel geld ik op mijn bank had staan… Je wilt geen gedoe bij de grens. En ik moest een hoop vaccinaties.”

Bij aankomst in Accra sloeg de hitte als een muur op haar gezicht. “Alles was anders. De geuren, de kleuren, de geluiden. Het rode zand, de felle kleding, de kruidige geur van eten. Het is niet te omschrijven hoe anders alles is dan in Nederland.” De eerste training in het tropische klimaat was zwaar. “Ik was gewend aan Nederland, aan vlakke wegen en frisse lucht. Hier moest ik wennen aan heuvels en drukkende warmte.” Maar er was ook schoonheid. “Elke avond sloten we af met een worshipmoment. Lange dagen, maar zó bijzonder.”

De rauwe realiteit van armoede

Een bezoek aan een sloppenwijk maakte diepe indruk. “Er stonden huizen die in Nederland op een vuilnisbelt zouden horen. Sommige vrouwen probeerden baby’s mee te geven. Een vrouw trok aan mijn shirt en vroeg: ‘Mag ik ook naar school?’ Mijn hart brak.” Maar beloftes maken was verboden. “Mensen houden zich daaraan vast. Dat kan je niet doen, puur om je eigen schuldgevoel te sussen.”

Het ontmoeten van haar sponsorkindje was een hoogtepunt. “We speelden met een voetbal en bliezen bellen. Ze sprak goed Engels en vertelde dat ze dokter wilde worden om voor haar familie te zorgen.” Maar er was ook schrijnende armoede. “Een sponsorkindje van een vriendin had die ochtend veel bananen gegeten. We vroegen waarom. Ze vertelde dat ze al anderhalve dag niet had gegeten. Dat was heftig.”

 

Een strijd tegen de elementen

De nacht voor de Muskathlon sloeg het weer om. “Onweer, storm, regen… Het ging buiten tekeer. Het parcours was compleet onder water gelopen.” In één nacht moest de organisatie samen met de locals een nieuwe route uitstippelen. “Ik heb die nacht niet geslapen van de spanning.” In de ochtend kwam ze gelukkig veilig aan bij de start van het nieuwe parcours. Daar knielden ze om te bidden. “Het was een mooi moment van verbondenheid.” De temperatuur liep op naar 35 graden gevoelstemperatuur. “Om de drie kilometer moest je drinken en koelen met ijszakjes.” Langs de route juichten locals hen toe. “Sommigen renden zelfs het laatste stukje met ons mee, terwijl wij er een jaar voor hadden getraind. Dat was zo bizar.”

Na een loodzware tocht kwam de finish in zicht. “Daar stond iedereen: de organisatie met een spandoek, blije locals. We kregen een medaille en wat eten en drinken.” Die avond vierden ze hun prestatie. “We zwommen, er was een band, invloedrijke locals kwamen langs. Het was een feest.”

 

Een ervaring die alles veranderde

Met spierpijn en onvergetelijke herinneringen keerde Maria terug naar Nederland. “We haalden 1,2 miljoen euro op voor Compassion. Maar wat me het meest bijblijft, is de impact die we maakten door er gewoon te zijn.” De Muskathlon veranderde niet alleen haar blik op armoede, maar ook op haar geloof. “Ik kom uit een gereformeerde kerk, terwijl de Muskathlon meer vrijgemaakt of evangelisch is. Dat was wennen, maar ook verrijkend.”

En nu? “Ik wil later de politiek in. Wat ik in Ghana heb gezien; die armoede, kansongelijkheid, dat neem ik mee. Deze reis was een kijkje in een andere wereld.”

 

Praktische tips van Maria:

  • Probeer je niet te veel zorgen te maken over het ophalen van het geldbedrag en vergelijk jezelf niet met anderen. Sommige mensen halen uiteindelijk zelfs meer op dan nodig.
  • Neem het trainen serieus. Begin niet te snel met sporten en bouw het rustig op. Niet te hard van start gaan is vaak het moeilijkste. Vraag om hulp bij iemand van de Muskathlon of iemand die vaker hardloopt, fietst of wandelt.
  • Train onder alle weersomstandigheden, ook bij regen of hitte. Je weet niet wat voor weer het zal zijn tijdens de Muskathlon. Als je hier van tevoren al aan went, is dat beter te doen.
  • Laat je emoties niet je reis bepalen. Het is goed om binnen te laten komen wat je meemaakt. Het is logisch dat je geraakt wordt, bijvoorbeeld als je in een sloppenwijk bent geweest en onrecht ziet. Verdrietig zijn is dan niet gek. Maar er gebeuren ook veel mooie dingen, geef daar ook ruimte aan.

 

Durf jij het aan? Zet de eerste stap en vind meer informatie op navigators.nl/muskathlon.   

Deel dit artikel

Aanbevolen verhalen