Eerlijk? Ik ben een druk wijffie. Ooit, toen ik net bij Navigators was, zei ik tegen iemand ‘jullie hebben het over leven delen… als ik heel eerlijk ben heb ik geen idee wat ik dan moet delen. Ik ren de hele dag van de ene naar de andere afspraak…’ tsjah, misschien wat overdreven, maar soms helpt het om iets even uit te vergroten: stel dat ik Jezus was, dan hadden mijn discipelen door het meekijken misschien wel weinig anders geleerd dan praten, wegrennen en háásten. 

Een paar jaar geleden vond ik de tekst die richtinggevend is geweest voor veel van wat ik ben, doe en wil doen: Jesaja 58. En dan niet als eerste die prachtige teksten over ketenen losmaken en je brood delen met hongerige mensen. Maar, vooral vers 11-14:

De Heer zal je voortdurend leiden, Hij zal je verkwikken in dorre streken, Hij maakt je botten sterk en krachtig. 

Je zult zijn als een goed bevloeide tuin, als een bron waarvan het water nooit opdroogt. 

Je eigen mensen zullen weer opbouwen wat al eeuwenlang verwoest ligt; 

Fundamenten, door vroegere generaties gelegd, zullen weer worden hersteld. 

Dan zal men je noemen ‘Hersteller van muren’, ‘Herbouwer van straten’. 

Wanneer je je voeten rust gunt op sabbat en geen handel drijft op mijn heilige dag, 

Wanneer je de sabbat als een dag van vreugde ziet, de dag van de Heer als een heilige dag, 

Wanneer je hem in ere houdt door niet je gang te gaan, geen handel te drijven of zaken te bespreken, 

Dan vind je vreugde in de Heer. 

Ik zal je laten rijden over de hoogten van de aarde en je laten genieten van het land dat ik je voorvader Jakob in bezit heb gegeven. 

De Heer heeft gesproken! 

Die waren voor mij bedoeld, merkte ik op een bijzondere manier. Door de jaren heen maakte ik me vooral vers 11 en 12 meer eigen. 

Maar, die verzen 13 en 14… eerlijk? Een haat-liefdeverhouding. Rust op sabbat. Geen zaken bespreken. Niet je gang gaan. Help. Geen idee wat ik daar nu mee moest. Want, er is zoveel goeds te doen. Ik geniet van mijn werk, echt. En: die taken op mijn lijstje, dat zijn enorm belangrijke dingen. Het zijn dingen waar de wereld beter van wordt. Mensen iets leren. Mensen die geholpen worden. Jezus zei het toch óók dat het goed was om ‘goed te doen’ op sabbat? 

Dus ja. Rust, niks nuttigs willen doen, niet mijn gang gaan. …niet zo mijn ding. 

Tijdens Focusweekend, afgelopen juni, zat ik in een zaal vol twintigers. En vertelde een collega op het podium over de vader die wachtte op de ‘verloren zoon’. Er was ook een broer. Die was aan het werk die dag. Geen tijd om te wachten. En ook geen tijd om te vieren. Hij ging zijn gang. Genoeg te doen. 

Tijdens het feestje later die dag riep de vader hem tot de orde: mijn eigendom ís al van jou. Je hoeft niet te werken om meer mijn erfgenaam te worden. Je bent hier al. Relax. 

En op de één of andere manier snapte ik het ineens: 

Werken. Ja, natuurlijk, dat is altijd goed, wanneer je zinnig werk hebt. 

Maar, wat maakt werken precies beter dan rusten? 

Zei God niet dat er gewerkt én dat er gerust moest worden? 

Die jongste zoon, die rustte alleen maar. Niet slim, respectloos en verschrikkelijk. Tsjah, daar mogen we eerlijk over zijn. 

Maar die oudste zoon, die werkte alleen maar. Niet slim, respectloos en… verschrikkelijk. Tsjah, daar mogen we óók eerlijk over zijn. Hij kwam niet eens bij het feestje voor zijn broer. Hij was niet eens dankbaar richting zijn vader. Hij dacht misschien zelfs dat hij door werken de liefde kon verdienen. 

Daar, tijdens dat weekend, midden tussen de jonge mensen, snapte ik éindelijk dat het niet alleen altijd wel beter kan. Maar, dat je ook altijd kunt rusten. 

Leven delen, dat kan alleen als het leven ook echt geleefd wordt: gewoon, een frietje eten. Uitgebreid de tijd nemen voor een dom spel. Een drankje op een terras. Een wandelingetje, of waar je maar zin in hebt. De kat op haar kop aaien. Even je ogen dicht tijdens een zonnestraal. Uitgebreid in bad. Op zondag écht je laptop uit laten. Maar ook: de was laten liggen tot maandag, óf zaterdag al even bewust de was opruimen, én dat pakje koffie halen dat je morgen nodig gaat hebben. Je takenlijst even links leggen. En laten liggen. Niet je gang gaan. 

Dat leven, dat is de moeite waard om gedeeld te worden. 

Dan ga je niet je eigen gang, maar vind je vreugde in de Heer. 

Deze column is geschreven door Philinde van Selm, werkzaam in regio Nijmegen.