Hoe is het om de Bijbel van begin tot eind te lezen? Mart Huizenga (28) las afgelopen jaar de Bijbel in een jaar. Voor hem en zijn tien groepsgenoten werd het een inspirerend project. Mart vertelt over hoe hij het lezen heeft ervaren en waarom het de moeite waard kan zijn. Voor iedereen – ongeacht je geloofsovertuiging of achtergrond.
Kun je wat vertellen over je achtergrond?
Ik ben geboren en getogen in Houten en ging destijds naar NGK de Lichtboog. Ik kijk terug op een liefdevolle jeugd waarin ik naast betrokkenheid ook de vrijheid heb ervaren om het leven te ontdekken en identiteit te ontwikkelen. In die periode is mijn geloof ook meer ‘eigen’ geworden. Na mijn 18e ben ik Bestuurs- en Organisatiewetenschappen gaan studeren en werd ik lid bij Navigators Utrecht. Dit was een plek waar ik met allerlei studenten kon genieten van het leven én mooie gesprekken voerde. Tijdens mijn studententijd heb ik een periode in Lissabon gewoond, waar ik vakken volgde in filosofie en ethiek. Dat was voor mij een belangrijke tijd; het inspireerde me om met een open houding te leren kijken naar mijn geloof. Momenteel ben ik getrouwd en woon ik in Utrecht met mijn soulmate. Ik werk deels voor mijn eigen bedrijf en deels voor mediahuis Living Image.
Wat bracht je ertoe om de Bijbel in een jaar te gaan lezen?
Ik zat bij Stefan Pals – destijds leider van Navigators Utrecht – op de bank, om bij te praten. Stefan heeft het vermogen om én actief te luisteren én je uit te dagen in je geloof. Ik deelde met hem: ‘Hoe kan ik zeggen dat God belangrijk voor mij is, als ik een van de belangrijke bronnen van mijn geloof niet heb gelezen?’ Vanuit daar daagde hij me uit om de Bijbel in een Jaar uitdaging aan te gaan. Ik heb een paar keer meegedaan met een groep die was begonnen om de Bijbel in een jaar te lezen. Daarna heb ik zelf een groep enthousiastelingen verzameld die het avontuur aan wilden gaan.
Hoe zag de groep eruit en hoe hebben jullie het aangepakt?
We begonnen met elf mensen, van verschillende leeftijden, tussen de 20 en 60 jaar. Het idee was om de hele Bijbel te lezen in negen maanden, met behulp van een rooster waarbij je ongeveer 30 minuten per dag leest. Elke zondag kwamen we samen voor een groepsmoment van een uur. Dat uur is volgens een vaste structuur ingericht.
Het eerste kwartier was steeds voor een groepslid die een “impressie” voorbereid had. Dat kon van alles zijn: een wetenschappelijke uitleg, een lied, een kunstwerk, of gewoon iets dat iemand geraakt had. Daarna bespraken we uitroeptekens (wat ons geraakt had) en vraagtekens (wat we niet begrepen) die we door de week heen bij de gelezen passages hadden neergezet. In het laatste kwartier blikten we vooruit op het leesrooster voor de komende week door middel van een aantal vragen. Dat zorgde soms voor schurende momenten: je denkt dat je aardig wat Bijbelkennis hebt, maar vaak weet je toch minder dan je denkt.
Welk stuk is jou het meest bijgebleven?
1 Korintiërs 13, een hoofdstuk over de liefde, heeft me geraakt. Daar staat ook iets over het “niet weten”. Het idee dat we nu nog maar ten dele begrijpen, maar dat we ooit alles zullen zien. Dat vind ik ontzettend toepasselijk voor dit traject. Als groep wilden we graag alles begrijpen, overzien en verklaren. Maar we kwamen tot de conclusie dat God zich niet laat beperken tot ons systeem, blauwdruk of theorie. De Bijbel is doorspekt met het uitgangspunt dat God (heel veel) groter is dan de mens. Daarmee komt het neer op een stuk vertrouwen: je hoeft én kunt niet alles weten of verklaren. Het is misschien wel in dat mysterie waar God (de Liefde) wordt.
Hoe hielp het groepsproces om vol te houden?
Het groepsproces was daarin heel belangrijk. We trokken elkaar erdoorheen. Sommige groepsleden lazen de passages, anderen luisterden ze bijvoorbeeld tijdens hun treinreis naar het werk. Hoe je het doet, maakt niet zoveel uit, als je maar volhoudt. Er is geen perfect stappenplan; je moet gewoon beginnen en doorgaan. Ik zal eerlijk zijn: het was niet altijd makkelijk. Er waren stukken, zoals 1 Koningen en 2 Koningen, die ik echt slaapverwekkend vond. Dan was ik met lood in mijn schoenen aan het lezen. Maar het hoort erbij. Soms heb ik gebeden voor ik begon: ‘God, help me om dit goed te lezen en te begrijpen.’ En dan gewoon doen.
Wat hoop je dat anderen uit jouw verhaal halen?
Ik hoop vooral dat mensen zich uitgenodigd voelen om de Bijbel open te slaan, ongeacht waar ze staan in hun geloof. Ook als je niet gelooft of veel vragen hebt: het verhaal van de Bijbel vind ik inspirerend. Je hoeft niet alle dogma’s te begrijpen. Het gaat om het hebben van een open en geïnteresseerde houding. De Bijbel lezen kan je op allerlei manieren raken: soms intellectueel, soms emotioneel. God werkt ook door die samenkomsten heen, door de gesprekken onderling en het delen van ervaringen. Ik vond die samenkomsten verbindend, het overbrugt de onderlinge verschillen.
Daarnaast roept de Bijbel lezen altijd nieuwe vragen op, daar hoef je niet bang voor te zijn. Voor mij was dat geen reden tot frustratie, maar juist iets moois. Het leven met God is een voortdurend proces van verdieping. Net zoals in menselijke relaties ontdek je steeds meer, maar blijven er altijd nieuwe dingen om te onderzoeken.
Waar je ook staat, wie je ook bent, je kunt meedoen!
Wat zijn je plannen nu de groep klaar is?
Van de elf mensen die begonnen, hebben er acht het traject afgemaakt. Sommigen van ons willen nu de deuterocanonieke boeken lezen. Met een ander deel overwegen we om Practicing the Way van John Mark Comer te doen. Dat gaat meer over geestelijke disciplines en hoe je geloof in de praktijk kunt brengen. Daar ben je minder mee bezig in zo’n leesplan, het zou een mooie volgende stap kunnen zijn.
Praktische tips van Mart:
