Ontdek Navigators

Doe mee

Over Ons

‘De passie die zij hadden wilde ik ook’

Vol enthousiasme gaat Emmy* naar het Midden-Oosten om daar aan Gods koninkrijk te bouwen. Die bouw voltrekt zich echter vooral door een verandering in haarzelf.

 

‘Bij Navigators was ik er al mee bezig om me voor God in te zetten: we gingen de stad in om God daar te laten zien. Het werd me duidelijk dat God ieder mens wil gebruiken voor het bouwen in zijn Koninkrijk.’ Het zendingsteam in het Midden-Oosten daagt Emmy uit om elke dag twee uur bezig te zijn met stille tijd. ‘Ik ging dat wel doen, maar in het begin vond ik dat zonde van mijn tijd.’ Emmy merkt echter dat het effect heeft op wat er gebeurt. Ook ervaart ze dat veel teamleden vloeiend bidden. ‘Ze werkten samen met God, terwijl ik het meer voor God deed. De passie die zij hadden wilde ik ook.’

 

In dat hele proces krijgt Emmy een relatie met een jongen uit het team. ‘Hij was ook erg sterk bezig met God en met de heilige Geest en wij begrepen elkaar op dat gebied niet zo goed. Vanaf dat moment gaat Emmy zich meer in het werk van de heilige Geest verdiepen. Terug in Nederland heeft ze even geen contact met haar vriend en deze periode gebruikt ze om voor haar eigen proces te bidden: de beleving van haar eigen geloof en het betrekken van de heilige Geest. ‘Ik wilde graag met hem op een lijn zitten. Maar ik wilde het ook voor mijzelf omdat ik gezien had dat mijn teamleden dichter bij God leefden dan ik.’

 

Emmy komt erachter dat ze het vooral ook spannend vindt om zich voor de heilige Geest open te stellen, maar ze wil dat wel. Een aantal weken later gaat Emmy met een vriendin naar Griekenland, naar een organisatie die christelijke vluchtelingen uit Arabische landen opvangt. Hier ervaart ze al de eerste dag het werk van de heilige Geest. ‘Ik kende alleen de basis van een Arabisch dialect, maar ik sprak een half uur lang met iemand uit Irak en we begrepen elkaar volledig.’ Blijkbaar is dit voor beiden op dat moment heel belangrijk, want de dag daarna is het anders en hebben ze zelfs moeite om over simpele dingen te praten.

 

‘De volgende dag hadden we met alle mensen die in het centrum waren een gebedsbijeenkomst. Er gebeurden daar hele schrijnende dingen. Ik had door dat ze voor een van de mannen aan het bidden waren, maar wist niet precies waarom.’ Er wordt in het Farsi gebeden wat Emmy niet verstaat, maar ze bidt voor extra kracht voor het gebed van een van de vrouwen. ‘Terwijl ik dat deed begon ik opeens in tongen te bidden. Meteen wist ik wat dit was, het ging maar door en door. Het was volledig in lijn met haar gebed.’ Dit gebeurt later nog vaker. Emmy vindt het logisch dat dit gebeurt, maar ook een gekke situatie. Ze is er zo perplex van dat ze het aan bijna niemand vertelt. 

 

Vanaf dat moment gaat ook de Bijbel meer tot Emmy spreken. ‘Opeens zag ik dingen die mij eerder niet zo waren opgevallen. Ik herkende me veel meer in de mensen van de Bijbel en voelde meer verbondenheid.’ Emmy ervaart meer stilte en rust. Haar dagelijks leven is veranderd en verrijkt. ‘Ik heb nu totaal geen angst meer om overweldigd te zijn door de heilige Geest. Vooral de beleving van mijn geloof is veel grootser en rijker geworden.’

 

Interview: Jeanette Vos-Spek

*Vanwege veiligheidsredenen staat Emmy niet herkenbaar op de foto en is haar naam veranderd

Deel dit artikel

Aanbevolen verhalen